اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود هموگلوبین گلیکوزیله و فعالیت های خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت نوع دو

کنترل دیابت، به عنوان یک بیماری مزمن و پیچیده مستلزم انجام فعالیت­ های خودمراقبتی در طول عمر است. درمان­ های روانشناختی مانند درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، جهت ارتقای فعالیت ­های خودمراقبتی مکمل درمان­ های پزشکی هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه­ درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود هموگلوبین گلیکوزیله و فعالیت­ های خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت نوع دو بود. نمونه پژوهش شامل 100 نفر (60 زن، 40 مرد) از مبتلایان به دیابت نوع دو مراجعه­ کننده به بیمارستان لبافی­ نژاد بودند. ابزار جمع­آوری اطلاعات شامل پرسشنامه­ اطلاعات دموگرافیک و آنتروپومتریک، مقیاس کوتاه فعالیت­های خودمراقبتی دیابت (sdsca) بود. نتایج پژوهش حاضر اثربخشی گروه­ درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد را بر بهبود هموگلوبین گلیکوزیله و فعالیت ­های خودمراقبتی مبتلایان به دیابت نوع دو تایید کرد. هم­ چنین اثر درمان در گروه آزمایش، سه ماه پس از مداخله پایدار باقی ماند. بر اساس یافته­ های حاضر، گروه­ درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به کاهش هموگلوبین گلیکوزیله و افزایش فعالیت­ های خودمراقبتی مبتلایان به دیابت نوع دو شد. نتایج این پژوهش پیشنهاد می ­کند که می­ توان در کنار درمان­ های پزشکی از گروه ­­درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد جهت بهبود شاخص­ های کنترل دیابت نوع دو استفاده کرد تا به این وسیله از عوارض بیماری، پیشگیری به عمل آید.